Onderzoek in de psychiatrie rondom verzoeken om hulp bij zelfdoding

Hulp bij zelfdoding is in de psychiatrische praktijk een zeldzame gebeurtenis. In de psychiatrie wordt de wens om dood te gaan (terecht) allereerst gezien als symptoom van de aandoening, stoornis of levensfaseproblematiek. De doodswens van een psychiatrische patiënt wordt dan ook vooral begrepen in termen van suïcidaliteit en niet als reëel verzoek om hulp bij zelfdoding.

De laatste jaren is er toenemende maatschappelijke en professionele aandacht voor psychiatrische patiënten met een verzoek om hulp bij zelfdoding. Daarbij wordt onderkend dat de bestaande terughoudendheid ten aanzien van hulp bij zelfdoding onvoldoende recht doet aan wilsbekwame psychiatrische patiënten die uitzichtloos en ondraaglijk lijden en een consistente doodswens hebben.

Het doel van het onderzoek is om, d.m.v. verkregen inzicht in de ethische overwegingen van de verschillende betrokkenen, handvatten te verlenen aan psychiaters om beter om te kunnen gaan met verzoeken tot hulp bij zelfdoding in de psychiatrische praktijk.